طبیعی است که نسبت به نابرابری بدبین باشیم. می‌دانیم که نابرابری طی دو نسل گذشته در بسیاری از نقاط جهان به طور چشمگیری افزایش یافته است. اغراق هم نیست اگر بگوییم که هیچ کس بیشتر از توماس پیکتی برای آشکار کردن این مشکل در دو دهه اخیر زحمت نکشیده است. حالا، در این کتاب جالب توجه و خواندنی جدید، پیکتی به ما یادآوری می‌کند که عزیمت بزرگ تاریخ به سوی ایجاد برابری هرچه بیشتر در طول سده های متمادی، به ما دلایلی برای خوش بین بودن می‌دهد. پیکتی ما را با ظرافت و دقت به سوی بازخوانی جنبش‌های بزرگی می‌برد که جهان مدرن را به سمت بهتر و بدتر شدن برده‌اند: رشد سرمایه داری، انقلاب ها، امپریالیسم، برده داری، جنگ‌ها و تشکیل دولت رفاه. تاریخ برابری، تاریخ خشونت و مبارزه اجتماعی است که با پسرفت و فاجعه و پیشرفت و بهبود مشخص شده و گره خورده است.

اما با همه این‌ها، او نشان می‌دهد که جوامع بشری به سوی توزیع عادلانه تر درآمد و دارایی‌ها، کاهش نابرابری‌های نژادی و جنسیتی و دسترسی بیشتر به سوی مراقبت‌های بهداشتی، آموزش و حقوق شهروندی حرکت کرده اند. عزیمت خشن ما به سمت جلو، سیاسی و ایدئولوژیک است؛ مبارزهای بی پایان علیه بی عدالتی. او استدلال می‌کند که برای ادامه این حرکت، باید بیاموزیم که به سیستم‌های نهادی، قانونی، اجتماعی، مالی و آموزشی که می‌توانند برابری را به واقعیتی پایدار بدل کنند، متعهد بمانیم. درعین حال، باید در برابر فراموشی تاریخی و وسوسه های جدایی طلبی فرهنگی و تقسیم بندی روشنفکری مقاومت کنیم زیرا کیفیت زندگی میلیاردها انسان در خطر است. پیکتی نتیجه می‌گیرد که می‌دانیم می‌توانیم بهتر عمل کنیم و گذشته به ما نشان می‌دهد که چطور آینده به عملکرد ما بستگی دارد.

فهرست:
فصل اول: حرکت به سوی برابری
فصل دوم: تمرکز زدایی آهسته از قدرت و مالکیت
فصل سوم: میراث برده داری و استعمار
فصل چهارم: مساله غرامت
فصل پنجم : انقلاب، وضعیت و طبقه
فصل ششم: باز توزیع بزرگ
فصل هفتم: دموکراسی، سوسیالیسم و مالیات تصاعدی
فصل هشتم: برابری واقعی علیه تبعیض
فصل نهم: خروج از نو استعمارگرایی
فصل دهم: به سوی یک سوسیالیسم دموکراتیک، بوم شناختی و چند فرهنگی