کتاب فلسفه حسابرسی نوشته ی رابرت ماوتز و حسین شرف، تلاشی برای ساخت نظریه حسابرسی است. به نظر عده ای این کار اگر محال نباشد، بسیار دشوار است. بسیاری هم حسابرسی را برخلاف رشته های نظری یک رشته عملی می دانند. به عقیده آنها حسابرسی مجموعه ای از روش ها و فنون عملی است که در اجرا نیاز اندکی به توصیف، توضیح و استدلال دارد که در مجموع نظریه را تشکیل می دهند. اما حسابرسی هم نظریه دارد؛ یعنی مفروضات اساسی و مجموعه ای از ایده های یکپارچه که درک آنها برای بسط حسابرسی در عمل و همچنین یافتن راه حل منطقی برای مسائل پیچیده پیش روی حسابرسان، ضروری است.

در میان متون موجود مطلب درخور توجهی یافت نمی شود که بتوان آن را نظریه حسابرسی نامید. در مقایسه با متون ارزشمندی که درباره نظریه حسابداری می توان یافت، حسابرسی فقر نظریه دارد. تامل در حرفه حسابرسی از وضعیت ناسازگاری خبر می دهد؛ حرفه ای که جایگاه خود را به طور عمده مدیون عمل حسابرسی است، نظریه قابل توجهی برای حمایت از آن ندارد. به نظریه حسابداری توجه عمده ای مبذول شده- در واقع در این زمینه آثاری وجود دارد که شایسته عنوان((کلاسیک)) است- اما درباره نظریه حسابرسی، دغدغه چندانی در کار نبوده است. این پارادوکس ما را ترغیب کرد تا امکان طرح و بسط نظریه منسجمی را برای حسابرسی بررسی کنیم.