یکی از مهم ترین چالش داخلی شرکت ها، مدیریت مقیاس های جدید، تاب­آوری در برابر تغییرات جهانی و نیز شرایط ناشی از متغیرهای کلان موثر بر فضای کسب و کار و بازار های مختلف داخل کشور - از بازار سرمایه گرفته تا بازار نیروی انسانی- است؛ شرایطی که کماکان مخمصه هایی را برای همه شرکت ها، از جمله اعضای این اکوسیستم، ایجاد می کند.

نیک می دانیم فرهنگ سازمانی نقش بسیار موثری در رفع این مخمصه ها دارد؛ به قول خود هاروویتز: وقتی شرکت­تان رشد می کند، فرهنگ می تواند به صیانت از ارزش های کلیدی شرکت کمک کند، آن را به جای بهتری برای کار کردن تبدیل کند و عملکرد آینده را نیز بهبود بخشد و رهبرهای واقعاً عالی محیطی ایجاد می­کنند که کارکنان حس می کنند مدیر عامل بیش از خودش به کارکنانش اهمیت می دهد. در چنین محیطی اتفاق خارق العاده ای می افتد: تعداد زیادی از کارکنان حس می کنند که اینجا شرکت خودشان است و همین گونه هم رفتار می کنند. وقتی شرکت بزرگ تر می شود، این کارکنان تبدیل به مکانیزم کنترل کیفیت برای تمام سازمان می شوند. آنها استانداردهای کاری ای را تعیین می کنند که همه کارکنان آینده رعایت خواهند کرد.

مثلا: هی! در مورد آن برگه داده باید بهتر کار کنی؛ با این کارهایت شرکتم را خراب می کنی! و نهایتا: تنها چیزی که می تواند کارمندتان را در روزهای وحشتناک در شرکت نگه دارد- به جز نیاز به شغل- علاقه او به کارش است.

به یاد داشته باشیم که بن هاروویتز اکنون بیش از یک دهه است که در حال اداره شرکت سرمایه­گذاری خطرپذیر خودش است و مسلما دیگر تجربه او به شرکت هایی که در آنها شاغل بوده، راه اندازی شان کرده است یا حتی سرمایه گذاری های ابتدایی­اش محدود نیست. او هنگام به ثمر رسیدن تعداد چشمگیری از شرکت هایی که در سهام­شان سرمایه گذاری کرده بود نیز تجربه کسب کرده است. بنابراین، حتما این بار خواندن اثری از او در مورد فرهنگ بیش از پیش آموزنده و مناسب حال خواهد بود.