شغل راهنمای گردشگری، از مشاغلی است که بالاترین سطح ارتباطات اجتماعی را دارد. یک راهنمای گردشگری در طول برنامه سفر در ارتباط با مشتریان دفاتر خدمات مسافرتی و گردشگری، میزبانی برنامه سفر را بر عهده دارد. از آنجا که راهنمای گردشگری در اجرای برنامه سفر در ارتباط با تامین کننده های خدمات گردشگری است، باید با قوانین و مقررات مرتبط با هر کدام آشنایی نسبی داشته باشد تا بتواند به خوبی مدیریت برنامه را انجام دهد. راهنمای گردشگری در ارتباط با مسافران باید با قانون مدنی آشنا باشد و مسئولیت مدنی خود و دفتر خدمات مسافرتی و گردشگری را در ارائه خدمات در نظر بگیرد. همچنین راهنمای گردشگری در ارتباط با تامین کننده های خدمات مانند حمل و نقل ریلی، هوایی، زمینی و دریایی و همچنین در خصوص انواع اقامتگاه ها و رستوران ها و مجتمع های پذیرایی باید با قوانین مرتبط با هر کدام آشنایی نسبی داشته باشد. از آنجا که برخی از مسیرها و مقصدهای گردشگری به مناطق طبیعی برنامه ریزی می شود، لازم است راهنمای گردشگری آشنایی لازم را با قوانین ورود به مناطق طبیعی داشته باشد. برخی از این مناطق طبیعی با توجه به اکوسیستم های خاص، اهمیت بالایی از نظر زیست محیطی دارند و در نتیجه تحت مدیریت و نظارت سازمان حفاظت از محیط زیست هستند. راهنمای گردشگری باید با قوانین و چارچوب های استاندارد ورود به این مناطق آشنا بوده و مسافران را از حساسیت های زیست محیطی آگاه کند. در نتیجه انتظار می رود، با اطلاع رسانی راهنما و تذکر و توصیه های لازم به مسافران در زمان ورود و بازدید از مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست، تخریبی اتفاق نیافتد. در این کتاب به قوانین و مقرراتی اشاره می کنم که طی مدت بیست سال تجربه در حوزه راهنمایی تور و فعالیت به عنوان مدیر فنی و مدیر دفتر خدمات مسافرتی و گردشگری در کنترل حوادث، به آن پرداخته ام. با توجه به حوادثی که در تور به واسطه ارتباط اجتماعی با افراد مختلف اتفاق می افتد، سعی کردم با اشاره به مفاد قانونی از کتاب قانون مجازات های اسلامی، قانون مدنی، قانون مسئولیت مدنی و قوانین کیفری در جهت برخورد قاطعانه راهنمای تور با تخلف و پیشگیری از بروز حوادث جبران ناپذیر، نقش بسزایی داشته باشم.