روش‌شناسی مطالعه موردی در پژوهش‌های مدیریت:حداقل می‌توان گفت که میان دانشجویان، استادان، پژوهش‌گران بر سر تعریف و ویژگی‌های اصلی پژوهش مطالعه موردی ابهام و سردرگمی وجود دارد. بعضی‌ها با اشاره به ناممکنی تعمیم‌پذیری نتایج این نوع پژوهش، پژوهش مطالعه موردی را نوعی استراتژی واکاوی (اکتشافی) محدود گستره، می‌دانند که نمی‌توان از قبل آن چیزی را اثبات کرد. برخی دیگر نظیر ین (۲۰۰۳، ۱۹۹۴، ۱۹۸۴) ادعا کرده‌اند که مسئله «تعمیم‌پذیری» را می‌توان حل کرد و بنابراین می‌شود نظریه‌ها را نیز در چارچوب مطالعات چند موردی (ترجیحاً) به بوته آزمون گذاشت. روش‌شناسی مطالعه موردی در پژوهش‌های مدیریت دردسر اصلی فراروی دانشجویان و پژوهش‌گران مطالعه موردی مبدعی، آن است که حامیان این نگاه‌های مختلف، به اصطلاحات روش‌شناسانه مشابه، معانی مختلفی نسبت می‌دهند بدون آن‌که این معانی را به‌طور واضح، روشن کنند و این خود فهم ماهیت بحث و احصا راه‌حل‌ها در طراحی پژوهششان را تقریباً ناممکن می‌سازد. به گفته رَگین (۱۹۹۲) کار پژوهشی هر پژوهش‌گر مطالعه موردی غالباً پیوندی است از رویکردهای متعدد که متمایز ساختن آن‌ها معمولاً دشوار است. تعاریف بیشتر تعاریف ارائه شده از پژوهش مطالعه موردی (در پیشینه آن) گزاره‌هایی در خصوص فنون اندازه‌گیری(نظیر استفاده از «مآخذ چندگانه قرائن» یا «شیوه‌های کیفی» و اهداف پژوهشی (نظیر «واکاوی ») است که همواره مورد استفاده قرار می‌گیرند. چنین تعاریفی تلاش‌هایی است برای ارائه نوعی گزاره که مهم‌ترین ویژگی‌های عملی دامنه متنوعی از مطالعات تحت عنوان مطالعات موردی را در بر گیرد. تعریف ین (۱۴-۱۳: ۲۰۰۳) نمونه‌ای از چنین تعریف توصیفی فراگیر است: «مطالعه موردی نوعی پژوهش تجربی است که یک پدیده معاصر را در بستر یا فضای واقعی‌اش، خصوصاً زمانی که مرزهای بین ابژه مطالعه و بستر به‌صورت واضح مشخص نیست، مطالعه می‌کند. مطالعه این نوع مطالعه از حیث فنی با موقعیت بارزی هم‌خوانی دارد که در آن جا به‌جای نقاط داده‌ای، چندین متغیر وجود خواهد داشت و برخی نتایج پژوهش در چنین نوع مطالعه­ای بر مآخذ چندگانه‌ای از قرائن استوار است که بر اساس آن داده‌ها باید بر مبنای کثرت‌گرایی، هم‌گرا باشند و برخی نتایج دیگر از تدوین پیشاپیش قضایای نظری برای راهنمایی گردآوری و تحلیل داده‌ها منتفع می‌شوند».