ما به عنوان نوع بشر پرنشاط، مبتکر و انعطاف‌پذیریم. همین که سازمان‌های ما اینگونه نیستند، نشان می‌دهد که به نسبت ما کمتر انسانی هستند. چیزهایی نظیر شجاعت، شهود، عشق، بازیگوشی و استعداد هنری کمتر در آن جای دارد. اگر سازمان‌های ما غیرانسانی و بی عاطفه اند تنها به این دلیل است که خودمان طراحی شان کرده ایم که چنین باشند. انسان ها هر روز در زندگی شخصی خود در حال تغییرات و جابه‌جایی هستند واقعیت این است که ما معتاد تغییریم. ما ذائقه‌ای سیری‌ناپذیر به چیزهای جدید و نو داریم. همه تغییراتی که دنیای ما را زیرورو می‌کنند. ساخته‌ی خودمان هستند. اما مدیران مایلند عدم تغییر پذیری سازمان‌ها را به گردن طبیعت انسان بیندازند. بی عاطفگی سازمان‌های ما علایم مرضی است به مراتب عمیق‌تر چیزی که اصلا نه به سازمان ربط دارد نه به مدیر سازمان.

سازمان‌های ما همگی بر فراز سنگر و استحکامات بوروکراسی بنا شده‌اند. ما باید انسانها را کانون سازمان خود قرار دهیم. نه ساختارها و فرآیندها و مدل‌ها را به جای مدل مدیریتی که در پی بیشینه کردن کنترل محض کارایی سازمانی است. ما به مدلی نیاز داریم که در پی بیشینه کردن سهم مشارکت محض اثربخشی باشد. ما باید بوروکراسی را با اومانوکراسی عوض کنیم. بوروکراسی ریشه‌ی شور و هیجان را می‌خشکاند و روحیه‌ی کاری را تضعیف می‌کند. با این وجود با لجاجت سرجایش می‌ماند به جای بنا کردن سازمان‌هایی در قامت‌های انسانی، هنوز در خط تولید سازمان هایمان انسان‌هایی با شکل و شمایل بوروکراسی ضرب می‌کنیم. ما به روی کره زمین آمده‌ایم که کاری شگفت انگیز و پرمعنا و حتا شاید قهرمانانه انجام دهیم و چه کاری قهرمانانه تر از خلق سازمان‌هایی که در نهایت سراسر انسانی باشند.

کتاب اومانوکراسی(انسان سالاری)؛ ساخت سازمانی برازنده افراد آن؛ نوشتۀ گری همل و میشل زانینی با ترجمه‌ی حامد حیدری و فاطمه کاظمی زاده در 238 صفحه، قطع وزیری و جلد شومیز در انتشارات دانش ماندگار معاصر منتشر شده است. در حال حاضر آخرین چاپ این کتاب در فروشگاه‌های فیزیکی و اینترنتی کتاب درخشش در دسترس می‌باشد که با افزودن آن به سبد خرید و تکمیل فرایند سفارش، در اسرع وقت برای شما ارسال خواهد شد.